نه سال گذشت

نه سال گذشت....

نه سال پیش در چنین روزهایی خداوند گل پسری به خانواده ما

عنایت کرد و اسمش  شد کاوه 

پسری مهربان و باهوش و کنجکاو که چشم و چراغ خانه و خانواده است

تکیه گاهی برای مادر، دوستی برای خواهر و امیدی برای پدر 

لحظه لحظه ی تولدت را در کنار دوستان نفس کشیدیم و

اضطراب ها و شادی هایمان را در این خانه ی کوچکمان 

به اشتراک گذاشتیم

چه روز های شاد و سرخوشی در بلاگستان داشتیم و 

چه دوستان خوبی برای هم بودیم و هستیم.

اینجا هر ارتباطی اصالت داشت و مجازی نبود

در مقابل این دنیای مجازی فعلی، که خود خود واقعیت بود ...

مدیون بلاگستان هستم و وجود و

حضور همه شما عزیزان را قدر می دانم،

روزگار خوشی تان طولانی و غم هایتان چون رگبار بهاری گذرا باد

بفرمائید از خودتون پذیرایی کنید ...